Mijn eerste basketbalwedstrijd

28 januari 2017 - Chapel Hill, North Carolina, Verenigde Staten

Hallo allemaal,

Onder het motto: “beter laat dan nooit” volgt hier mijn derde reisblog. We gaan een klein stukje tijd reizen en terug naar het eind van Januari 2017. Zoals ik zei beter laat dan nooit.

Na Ashville moest helaas het gewone leven weer beginnen. Terug de boeken in om mij voor te bereiden op de aankomende lessen. Echter was er een klein lichtpuntje in dit alles. De basketbalwedstrijd. Als er iets leeft in het kleine plaatsje Chapel Hill, dan is het wel basketbal. Chapel Hill is een stereotype universiteitsplaatsje. Er is één straat met winkels en restaurants en dat is het, er staan overal wat huizen waar mensen wonen, en er zijn alleen mensen ten tijde van de studieperiodes. Als er geen studenten zijn, zijn er ook geen mensen meer. Eén ding waarvoor je elke inwoner van Chapel Hill en mensen van heinde en verre echter kan optrommelen is een basketbalwedstrijd. Met stadium dat meer dan 20.000 mensen kan huisvesten wordt het aardig druk. Basketbal stroomt hier door de aderen. Als student kun je voor elke wedstrijd gratis meedoen aan een loterij en kun je een ticket winnen. Het geluk zat niet mee want ik won geen ticket, maar een vriendin vroeg of ik zin had om met haar en wat anderen mee te gaan. Als je namelijk een ticket wint, mag je iemand meenemen. Volledig in UNC gear ging ik naar de wedstrijd. Een groot spektakel met cheerleaders en al. Er zijn eigen UNC-liedjes die iedereen zingt, dansjes die je met zijn allen doet, zelfs spelletjes na de eerste helft. Mensen van boven de 80 die in hun tijd aan UNC studeerden komen nog steeds naar de wedstrijd om het UNC-team aan te moedigen. De spelers zijn gewoon studenten, maar worden gezien als beroemdheden.

Mijn eerste basketbalwedstrijd was een groot feest. Hieronder kun je nog wat foto’s zien. Naast mijn eerste basketbalwedstrijd ben ik ook naar mijn eerste frat party (studentenfeest) geweest. Een gigantisch huis met twee jonge jongens aan de voordeur. Of ik een bandje heb vroegen ze aan mij. Als Amerikanen je zulke vragen stellen vertel je dat je Europeaan bent en het niet begrijpt. Zodra je de Europa kaart trekt word je overal binnengelaten. Het huis zelf is het één grote bende. Een vieze vloer, een alcohol lucht en overal rode bekers op de vloer. Toch zijn het leuke feestjes. De drank is gratis en je kan vaak alles krijgen wat je wilt. Het publiek is vaak jong. Doordat de minimumleeftijd om te drinken 21 jaar is, gaat iedereen onder die leeftijd langs bij studentenverenigingen om te kunnen feesten.

Tot slot had ik mijn eerste dining hall experience. De dining hall is voor alle studenten die in dorms (een slaapkamer waar je met zijn tweeën in slaapt, dit doen alle eerste jaars studenten) wonen en geen eigen keuken hebben. Zij gaan elke dag naar deze dining hall om te avond eten. Je kan er daarnaast ook ontbijten. Het is eten verschilt per dag: sushi, kip kluifjes, stukken steak, pizza, pasta, hamburgers, ijs, koekjes, een salade bar, fruit bar, mexicaanse burrito, en sandwich bar. Als ontbijt of lunch kun je verwachten: bacon, eieren, worstjes, pannenkoeken, hamburgers, bacon en ga zo maar door. Elke dag hebben ze ander eten om het leuk te houden. Als je dik wilt worden ga je daar elke avond eten. Een heerlijk eet paradijs.

Ik sluit hier mijn verhaal af. Ik ga binnenkort weer een nieuw verhaal schrijven over mijn trip naar Washington!!

Gegroet,

Lars

Foto’s